شبا وقتی فضای شهر لبریز بوی بارونه توی پس کوچه خاکی عابری خسته می خونه
دیگه معجزه بارون دروغه اینو می دونم ندارم طاقت موندن میرم اینجا نمیمونم
همیشه تو گوشم طنین یه صداست که منو میبره تا دیاره جنون
میگه با دله من ای الوده درد تو اسیر غمی برو اینجا نمون
من لوده دردم تو الوده من دو افسرده غمگین دو ازرده غم
دیگه موندن اینجا عذاب واسه ما اخه با چه زبونی اینو با تو بگم
بیا کوله بارت رو بگیر بریم از اینجا یه شب شبی بارونی دلو بزنیم دریا